Starten is altijd het moeilijkste,

 

We zijn precies 11 dagen in Canada en weer heel wat avonturen rijker. Omdat de GS iets langer bij de dealer zou blijven, zijn we op de 650 naar Clear Water gereden, zo’n 500 km noord-oost van Vancouver.

Willy & Sigrid zijn oude bekenden van ons en we waren toch van plan het te bezoeken. Willy is reisgids en Sigrid sinds begin deze zomer Park Ranger. De combinatie maakt dat ze veel uit huis zijn en wij overbruggen een paar dagen om op de dieren te passen. We brengen nog net 1 avond met Willy door en Sigrid is net op tijd terug om mijn en onze verjaardag te vieren.

Wat opvalt als je bij hen logeert is de immense rust die er heerst, voor verstedelijkte belgen werkelijk een enorme luxe. We hebben dan ook 1 dag niks anders gedaan dan bij hen thuis gezeten en van die rust genoten.

Maar Britisch Colombia is te mooi om lang stil te zitten, dus bezoeken we het park, langs meren en watervallen. En op mijn verjaardag gaan we wat spectaculairders doen. Raften op de Clear-water River. Het is nog vroeg op het seizoen en het water staat hoog, dat heeft spectaculaire rides tot gevolg. Kortom een dagje geweldig genieten!

Dan krijgen we bericht van de BMW-dealer dat de Gs klaar is en op 10 juli verlaten we de Bo-Hill ranch. Op de terugweg komt er letterlijk een kink in de kabel, of beter gezegd, uit de kabel. De ketting loopt van de 650 af. We hebben ongeloofelijk geluk dat ze niet blokkeert of in stukken scheurt! De connectieschakel is aan één kant gebroken.

Natuurlijk hebben we alle sleutels bij de GS gelaten L. Wat een domme fout. Maar we zien dat we de plantrekkerij uit de vorige reis nog niet verleert zijn. We duwen de moto naar de dichtstbijzijnde parking, gelukkig is die écht vlakbij, en maken dan een plan.

Johan zal een lift zoeken naar Vancouver, de GS en de tools oppikken en dan terugkomen om de zaak te repareren. Zijn ervaring met het Honda-project komt hier goed van pas. Ik blijf bij de moto en wacht. Voorzien van de laptop, mijn e-reader en water. We staan op een uur van Vancouver, snel gerekend, 1 uur heen, 1,5 uur in de stad voor de pick-up van de moto en dan ergens anders het materiaal, 1 uur terug. Dat wordt dus een uurtje of 3 à 4 wachten.  Ondertussen maak ik een praatje met de passerende mensen en dood de tijd met een nieuw boek van Isabel Allende.  Terwijl ik dit schrijf zijn er al zo’n 2 uurtjes voorbij. Het zonnetje schijnt, ik zit rustig in de schaduw en mijn oorstoppen houden het lawaai van de voor bijrijdende trucks ver weg.

Later meer nieuws

ps: problemen met foto's posten op de blog. Dus nu even alleen tekst